از غم کرب‌و‌بلا گرچه دل، آرام نبود            به خدا هیچ کجا سخت تر از شام نبود

آن قـدر غـم به دلـم بـود ز داغ پـدرم            که دگر جای غـم طعنه و دشنام نبود

سـر مهـمـان ز سر بـام نـریـزند آتش            گـیرم این قـافـله از امت اسـلام نـبود

این چهل سال همه سوز دل من این است            دخـتر فـاطمه جـایش مـلاء عـام نبود

آنقدر کعب نی و سیـلی و شلاق زدند            جـای سالـم به خـدا در تـن ایـتام نبود

به تماشای اسیـران همگی جمع شدند            کوچه کوچه که دگر حاجت اعلام نبود

سخت تر از همه در بزم یزیدم بُردند            درد و غم های مرا باز سرانجام نبود

چوب در دست که بگرفت دل ما خون شد            ای خدا کاش به دست دگرش جام نبود